به گزارش پایگاه خبری تحلیلی الفبا، مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر در پیامی از گروه زبان و ادب فارسی دفتر تالیف کتاب‌های درسی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی به دلیل گنجاندن درس «بوی جوی مولیان» داستانی از محمدبهمن بیگی، پدرآموزش و پرورش عشایر ایران در کتاب فارسی پایه دوازدهم تشکر کرد.

 

محمدرضا سیفی در پیام خود از حسن سلیقه و انتخاب گروه زبان و ادب فارسی دفتر تالیف کتاب‌های درسی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش به خاطر گنجاندن درس بوی جوی مولیان داستانی از کتاب «بخارای من ایل من» نوشته محمدبهمن بیگی، پدر آموزش و پرورش عشایر ایران در کتاب فارسی پایه دوازدهم قدردانی کرده و نوشته است: «لازم می‌دانم به نمایندگی از 182 هزار دانش‌آموز مستعد و کوشای عشایری که به حق رنگین کمان و ویترین ارزش‌های اسلامی و بومی آموزش و پرورش ایران بوده و موجبات انسجام و وحدت ملی را فراهم آورده‌اند از صاحب‌نظران مولف کتاب‌های درسی تشکر کنم.»

 

به گفته سیفی در حال حاضر 617 مدرسه متوسطه اول و 270 مدرسه متوسطه دوم عشایری میزبان 51957 دانش‌آموز دختر و پسر عشایری است که 47 درصد دانش‌آموزان عشایری دختر هستند. او سال گذشته در مراسم اختتامیه جشن تکلیف دانش‌آموزان پسر عشایری در گچساران از مسولان سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش کشور درخواست کرده بود که در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان متوسطه برخی از حکایات و داستان‌های آموزشی استاد محمدبهمن بیگی گنجانده شود.

 

محمدبهمن بیگی به خاطر تلاش مستمر در ارائه نوین از روش‌های آموزشی توانست به عنوان پدر آموزش و پرورش عشایر شناخته شود. کتاب بخارای من ایل من، خاطرات مرحوم محمدبهمن بیگی در قالب 19 خاطره و داستان به هم پیوسته از زمان تولد نویسنده و آشنایی او با آداب و رسوم ایل و تحصیلات و ایده تعلیمات عشایری و سختی‌هایی است که در این راه متحمل شده است. به خاطر نثر روان کتاب، دانش‌آموز می‌تواند با نویسنده هم‌ذات‌پنداری کرده و در سیاه‌چادرهای عشایری ماجراجویی کند.

 

بیگی توانست دختران عشایری را هم به مدرسه‌های سیار جلب و اولین مرکز تربیت معلم عشایری را راه‌اندازی کند. محمدبهمن‌ بیگی به سبب کوشش پی‌گیر خود در راه سوادآموزی به هزاران نفر کودک ترک، لر، کرد، بلوچ، عرب و ترکمن، برنده جایزه سوادآموزی سازمان یونسکو شد. تجربه‌های آموزشی خود را در چند کتاب در قالب داستان نوشته ‌است که یکی از این کتاب‌ها “ایل من بخارای من” است.

 

پانا